Ksiądz bp Jan Ozga urodził się 17 kwietnia 1956 roku w Woli Raniżowskiej jako drugie dziecko z czworga potomstwa Zofii i Antoniego. Chrzest święty przyjął 22 kwietnia 1956 roku w kościele parafialnym pw. św. Wojciecha w Woli Raniżowskiej z rąk ówczesnego ks. proboszcza Bolesława Puzia. Do Pierwszej Komunii Świętej przystąpił w 1965 roku. W latach 1963–1971 uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Woli Raniżowskiej, w tym czasie był ministrantem, lektorem i kantorem w kościele parafialnym w rodzinnej miejscowości. Sakrament Bierzmowania przyjął w Woli Raniżowskiej 7 maja 1965 roku z rąk bpa Bolesława Taborskiego, biskupa pomocniczego diecezji przemyskiej.
Na szkołę średnią Jan Ozga wybrał Liceum Ogólnokształcące w Sokołowie Małopolskim, do którego chodził w latach 1971–1975, gdzie religii uczył ks. Mieczysław Wajda. Po zdaniu matury wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu i ukończył studia filozoficzno-teologiczne, a następnie uzyskał magisterium z teologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Święcenia diakonatu przyjął 4 kwietnia 1981 roku, a 7 czerwca tego samego roku – święcenia kapłańskie. W dniu 14 czerwca odprawił Mszę Święta prymicyjną w kościele parafialnym w Woli Raniżowskiej. Na obrazku prymicyjnym jako dewiza widnieją słowa pieśni religijnej: „Mój Mistrzu, przede mną droga, którą przebyć muszę tak jak Ty”, zaś na dole obrazka znajduje się napis: „Boże błogosław tym, którzy dopomogli mi dojść do Twego Ołtarza i tych, do których mnie posyłasz”.
Ksiądz Jan Ozga po święceniach kapłańskich został skierowany jako wikariusz do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rzeszowie na Drabiniance (lata 1981–1985), gdzie dał się poznać jako duszpasterz grup parafialnych; wiele z nich założył osobiście. Jako młody kapłan zdawał sobie sprawę z tego, że w parafii miejskiej duszpasterstwo wymaga istnienia różnych grup apostolskich. Wszystkie nabożeństwa w tamtym czasie odprawiano w drewnianej kaplicy. Obecny kościół – katedra, był w pierwszej fazie budowy (wykopy, fundamenty). Od 1985 do 1987 roku ks. Ozga pracował jako wikariusz w farze w Łańcucie. Od września 1987 roku przebywał w Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie i tam przygotowywał się do wyjazdu na misje do Kamerunu w Afryce. Myśl wyjazdu na misje zrodziła się po przeczytaniu fragmentu listu Episkopatu Polski zawierającego prośbę o wyjazd kapłanów do pracy misyjnej. Na mocy dekretu Prymasa Polski Józefa Glempa ks. Jan Ozga wyjechał, by prowadzić chrystianizację Czarnego Lądu.
Zanim wyjechał krzewić Słowo Boże wśród ludności kameruńskiej, 2 października 1988 roku w rodzinnej parafii odprawił uroczystą Mszę Świętą, a następnie przed wyjazdem do Afryki został pożegnany przez swoich rodaków. Wszyscy życzyli mu błogosławieństwa Bożego i opieki Matki Najświętszej w trudnej i bardzo niebezpiecznej pracy na ziemi kameruńskiej. Dnia 4 października misjonarz ks. Jan Ozga wyjechał do Kamerunu, gdzie przez kilka lat pełnił funkcję proboszcza liczącej 47 kościołów parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Nguélémendouka. Tam 21 listopada 1991 roku otrzymał nominację na wikariusza generalnego diecezji Doumé – Abong Mbang, a 1 marca 1997 roku mianowano go ordynariuszem tejże diecezji. A oto oficjalny komunikat podany przez Radio Watykańskie:
Papież Jan Paweł II mianował polskiego misjonarza, pracującego od dziewięciu lat w Kamerunie, księdza Jana Ozgę z Archidiecezji Przemyskiej, biskupem diecezji Doumé Abong – Mbang (…).
Sakrę nowy hierarcha przyjął 20 kwietnia tegoż roku z rąk kardynała Christiana Wiyghana Tumi, arcybiskupa Duali, w obecności 20 biskupów. W czasie święceń biskupich, przy pięknej pogodzie i bezchmurnym niebie, w momencie kulminacyjnym (modlitwa głównego Konsekratora i wkładanie rąk przez wszystkich obecnych biskupów) spadł deszcz. Wszyscy odczytali to zjawisko jednoznacznie – z nieba spływają Dary na nowego Biskupa i cały Kościół kameruński. Po ceremonii święceń deszcz ustał, a chmury odsłoniły błękitne niebo.
Konsekracja ks. Jana zbiegła się z odpustem parafialnym (Niedziela Dobrego Pasterza) ku czci św. Wojciecha, patrona rodzinnej parafii biskupa nominata. Rok 1997 to w polskim Kościele „Rok św. Wojciecha”, „Rok Jubileuszowy” oraz jubileusz 1000-lecia męczeńskiej śmierci św. Wojciecha, biskupa misjonarza, który żył 41 lat. Ksiądz Jan Ozga, pochodzący z parafii, której patronuje św. Wojciech, miał 41 lat, gdy został biskupem…
Powierzona biskupowi Polakowi diecezja kameruńska znajduje się w południowo-wschodniej części kraju. Diecezja Doumé – Abong Mbang istnieje w swym obecnym kształcie od 17 marca 1983 roku. Od 3 marca 1949 roku był to wikariat apostolski Doumé, który 14 września 1955 roku stał się diecezją Doumé. Obecnie diecezja zajmuje powierzchnię ok. 37 000 km2 , a na jej terenie mieszka ponad 200 000 ludzi, z których przeszło połowę stanowią katolicy. Znajduje się tam 21 misji, w których pracuje 40 kapłanów i 40 sióstr zakonnych oraz 600 katechistów.
Na terenach objętych posługą kapłańską wierni mogą uczestniczyć we Mszy Świętej tylko 2–3 razy w roku, głównie w okresie Wielkiego Postu i Adwentu, ze względu na stan dróg.
Ksiądz biskup Jan Ozga od 28 lat pracuje na misjach w Kamerunie. Poświęcił się, by nieść pomoc materialną i duchową innym. Swoim dobrym sercem otworzył serca czarnych braci, którzy pokochali go jak swojego brata. Biskup Jan Ozga także bardzo ukochał ludzi, z którymi pracuje na co dzień, ale sercem na pewno jest również ze swoją polską Ojczyzną.
W lipcu 2011 roku ks. bp Jan Ozga otrzymał od prezydenta Paula Biye Order Zasług dla Kamerunu, który jest jednym z najwyższych odznaczeń w kraju. Przyznawany jest w dowód wdzięczności za zasługi dla narodu kamuńskiego w dziedzinie ewangelizacji oraz wszechstronnego rozwoju kraju.
Dla nas, jego rodaków, to wielka radość, że Wola Raniżowska wydała tak zacnego człowieka, a miejscowa szkoła może poszczycić się takim absolwentem.
Społeczność parafialna wraz młodzieżą szkolną, pracując w kołach misyjnych, wspomaga duchowo i materialnie pracę misyjną. Wdzięczny za okazaną pomoc ks. bp Jan Ozga w ostatnią sobotę każdego miesiąca odprawia Mszę Świętą dziękczynną za wszystkich darczyńców.
Źródło: Zarys dziejów Woli Raniżowskiej 650-lecie lokacji wsi -Dariusz Sobolewski